Tyle dróg nieprzebytych,
nowe ścieżki wciąż czekają.
Wiosna za oknem, lato
nadchodzi,
w krajobrazie zmienny ich nastrój.
Iść tak przez wszystkie pory
roku
Odnajdując swój czas i
miejsce
by móc choć na chwilę
Zobaczyć je w innym świetle…
Wiosna w kasztanonym rozkwicie, tak było, pięknie było,
a teraz inne rośliny kwitną, zakwitają przekwitają...
wciąż jest pięknie...
Judytko,
byłam w Stoczku Klasztornym,
z myślą o Tobie przywiozłam zapach pól, łąk i kolor czerwcowej wiosny...
Wszystkich odwiedzających mojego bloga pozdrawiam serdecznie :)
I jeszcze piosenka od Anzai, dziękuję:)
a teraz inne rośliny kwitną, zakwitają przekwitają...
wciąż jest pięknie...
byłam w Stoczku Klasztornym,
z myślą o Tobie przywiozłam zapach pól, łąk i kolor czerwcowej wiosny...
I mak, z warmińskiej łąki ... :)
I jeszcze piosenka od Anzai, dziękuję:)
Śliczne zdjęcia,piękna natura wszystkiego,miłego,spokojnego wieczorku.
OdpowiedzUsuńNa spokojny wieczór w sam raz nadaje się spacer w otoczeniu natury... a jak wyjść nie można, to chociaż popatrzeć:) Pozdrawiam Agatko:)
UsuńMnie zachwycił widok polnej drogi i zachmurzonego nad krajobrazem nieba. Coś z Chełmońskiego w tym jest... TYlko gdzie pastuszek się schował?
OdpowiedzUsuńBet, to końcówka dnia, Pewnie pastuszek w raz z owieczkami wybrał się w drogę powrotną do domu :) Dziękuję, pozdrawiam:)
UsuńDobrze, ze kazda droga ma swoj koniec...
OdpowiedzUsuńSerdecznosci
Judyta
Ja mówię, że droga życia ma etapy, jest ich dużo, kończy się jeden, zaczyna drugi…
UsuńPozdrawiam Cię Judytko**
Aż jęknęło moje serce z żalu, że tego 3-go zdjęcia od dołu nie zrobiłaś z pozycji nieco niższej. Pewno inaczej się nie dało, ale żal.
OdpowiedzUsuńZasada kadrowania jest taka, że ważniejszemu tematowi poświęcamy więcej miejsca. Tutaj wydaje się, że jest to zachmurzone niebo, ale to Ty jesteś autorem, i Ty decydujesz, bo to Ty "poszłaś w stronę słońca"
https://www.youtube.com/watch?v=GpCmSmbhtRs
Zdjęcia piękne.
Pozdrawiam
Bardzo Ci Anzai dziękuję. Gdyby nie wysokie trawy, uchwyciłabym widok z pozycji rzeczywiście niższej… a tak to mamy niebo, pełne chmur… słońce zbliża się ku zachodowi…czego jeszcze na zdjęciu nie widać.
UsuńPozdrawiam:)
Lubie takie polne ścieżki i polne kwiaty.
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia i ciekawie ujęty temat.
Serdecznie pozdrawiam.
Aniu i ja lubię te widoki. Zawsze ciągnęło mnie do takich miejsc, może jeszcze lasy i jeziora :).
UsuńEch, cała Polska jest piękna:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Natura to coś co na ogół nas zachwyca . Chyba , ze ją niszczymy , wtedy płaci nam pięknym za nadobne... Pozdrawiam...
OdpowiedzUsuńNatura to najpiękniejszy, najdroższy dla naszych zmysłów, a zarazem najtańszy środek leczniczy by zdrowym być. Szkoda, że tak bezmyślnie jest niszczona.
UsuńPozdrawiam ciepło:)
Bardzo lubię oglądać Twoje zdjęcia:)))tyle piękna wokół o tej porze roku:)))Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńPiękno jest wszędzie aż chce się zatrzymać. Dziękuję Ci Reniu. I zapraszam do oglądania :)**
UsuńBardzo, bardzo lubię polskie drogi. Te polne, wiejskie, leśne. To jest po prostu osobny temat do malarstwa, rysunku, fotografii.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam kolorowo
\Vojtek
Wojtku, nawet nie wiesz jak ja je lubię. Masz rację to osobny temat do malarstwa, bo są takie malownicze, do rysunku, chce się szkicować tą polską formę, do fotografii, by kadrować te wyjątkowe, często tak ulotne chwile.
UsuńPozdrawiam jeszcze wiosennie:)
Bardzo fajny post. Natomiast pierwsze zdjęcie jest takie Wojkowskie i urocze :)))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Pierwsze zdjęcie przepełnione jest zapachem, ciepłem, kolorem pól jeszcze wiosennego czerwca. Dziękuję, pozdrawiam serdecznie:)
UsuńZawsze zastanawiam się, dokąd droga prowadzi, bo przecież tam gdzieś jest dom, miejscowość...
OdpowiedzUsuńJa też czasem rozmyślam... droga to każdy dzień przeżywany na nowo, niezależnie gdzie jesteśmy, dokąd tak naprawdę zmierzamy. Pozdrawiam:)
UsuńU Ciebie zawsze się rozmażę...Fajne fotki ....Buziaki pa...
OdpowiedzUsuńUla, miło rozmarzyć się z Tobą. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie:)
UsuńPrzyjemnie wędrować takimi zielonymi ścieżkami.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam bardzo cieplutko:-)
O tak, Jolu, przyjemność w tym wielka. Pozdrawiam ciepło:)**
UsuńWspaniałe widoki, możliwość podziwiania takich obrazów to sama radość:) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńMilo, wiem, że piszesz to od serca. Twoje zdjęcia i wpisy o tym mówią. Pozdrawiam:)
UsuńJak miło znowu widzieć te cudowne miejsca - mego kochanego Stoczka...a do tego pamięć naszych rozmów na ławeczce w ogrodzie przed klasztorem. Pozdrawiam. Danuta.
OdpowiedzUsuńPięknie dziękuję za odwiedziny. Postaram się w najbliższym czasie zamieścić więcej zdjęć. Bardzo miło wspominam nasze spotkanie. Pozdrawiam ciepło:)
UsuńPiękne miejsca - a życie jest drogą i trzeba iść póki sił starczy.
OdpowiedzUsuńDokładnie tak. Pozdrawiam serdecznie:)
UsuńWspaniałe zdjęcia. Podoba mi się ta alejka pod kasztanami i prześwitujące w gałęziach słoneczko.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko.
Wybrałaś słoneczne zdjęcia, ale wcale się nie dziwię:) Są takie optymistyczne. Dużo radości życzę:)
UsuńPiękny wiersz i prześliczne zdjęcia łąk i pól...pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńMiło mi bardzo, pozdrawiam również:)
UsuńWspaniałe widoki serdecznie pozdrawiam
OdpowiedzUsuńJa też się zachwycam. Pozdrawiam ciepło:)
UsuńAkwamaryno, Rita czasem jest zbyt złośliwa.
OdpowiedzUsuńDziewczynom na wielu blogach napsuła trochę krwi.
Myślę, że Rita Calvados to jest troll.
U mnie też wielokrotnie gościła.
Jeżeli możesz, usuń komentarz. Boję się tej pani.
Pozdrawiam:)