because I like it: Fryderyk Chopin

sobota, 2 lutego 2013

Łazienki Królewskie i Fryderyk Chopin z pozdrowieniami

Ostatnia niedziela stycznia. Na dworze mróz, słupek rtęci wskazuje dziesięć stopni poniżej zera.

Tradycyjnie spacer po Parku Łazienkowskim rozpoczynam od spotkania z Fryderykiem Chopinem.

Chociaż dzisiaj brama była zamknięta, a teren gdzie odbywają się koncerty ogrodzony, nic mnie nie powstrzymało, żeby podejść bliżej do pomnika. Nie mogłam za długo przebywać w tym miejscu, wartownik zwrócił mi uwagę.

Ten ponad sześciometrowy secesyjny pomnik, przedstawiający odlaną w brązie postać kompozytora siedzącą pod stylizowaną mazowiecką wierzbą jest nieodłącznym elementem pejzażu Parku Łazienkowskiego.

"Ziemia twojej muzyki.

A muzyka?
Nie wyobrażam sobie bez niej Polski,
Fryderyku". (Roman Brandstaetter)

Tak, jak ja nie wyobrażam sobie Łazienek Królewskich bez pomnika i corocznych koncertów chopinowskich, na które uwielbiam przychodzić.

Heinrich Hein napisał o Chopinie:
"Polska dała mu zmysł rycerski i swoje historyczne cierpienie, Francja lekkość, elegancję i wdzięk, Niemcy zaś – romantyczną głębię.[…] Jest on nie tylko wirtuozem, lecz poetą, zdolnym do ujawniania poezji swej duszy. Jest poetą dźwięków i nic nie może dorównać tej radości, jaką nam daje, kiedy improwizuje na fortepianie".

Czekam z niecierpliwością na improwizacje, wprawdzie nie wystukane jego palcami, ale wystarczy zamknąć oczy, by sobie wyobrazić szczupłą, postać, z burzą jasnych włosów, pochyloną nad klawiaturą fortepianu, nuty wpadające w ucho, zatrzymujące czas, a przybliżające ten, w którym żył nasz kompozytor.

"Rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel" to słowa Kamila Cypriana Norwida. To prawda, talent na miarę właśnie takich słów.