Ścieżką... pamięci siostrze Judith

Dziś ponownie jeden z moich ulubionych tematów: ścieżki, 

Polne ścieżki cenię sobie najbardziej latem, jesienią, leśnymi zaś, gotowa jestem spacerować o każdej porze roku.

Zatrzymując się, widzę ich krętą linię, niczym życie, które prowadzi w nieznane...

"Każdy ma jakieś „zadanie”, nikt jednak nie może sam go dla siebie wybrać, opisać, i wypełniać według własnej woli. [...] Żaden, żaden, żaden obowiązek nie istniał dla ludzi przebudzonych, prócz tego jednego: szukać samego siebie, w sobie się umocnić, po omacku szukać własnej drogi naprzód, niezależnie od tego, dokąd ona wiedzie."

"Życie każdego człowieka jest drogą ku samemu sobie, próbą znalezienia drogi, zaznaczenia ścieżki. Żaden człowiek nie był nigdy w pełni samym sobą, lecz mimo to każdy ku temu dąży, jeden w mroku, inny w światłości, jak kto umie."

"Wszystko, co przeżywamy, to tylko jakieś etapy, jakieś stacje. To, co dziś wydaje się wielkim osiągnięciem, jutro odpada, bo poszliśmy już dalej. Trzeba być zawsze w drodze."

Judytko miałyśmy razem podążać ... 
http://my-time-akwamaryna.blogspot.com/2012/12/sciezki-moje-twoje.html 

Dziękuję Ci za wszystko... do zobaczenia na Naszej wspólnej ścieżce...

W takich chwilach jak ta zatrzymana w kadrze, przypominają mi się słowa L. Staffa:

"O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa" 

Wznoszą się ponad nami, 

kołysząc swymi konarami...

tak jest dobrze...
~~*~~

Pozdrawiam serdecznie