Znad jeziora

Za oknem noc, 

w mieszkaniu mrok,

księżyc na ścianę rzuca cienie.

Kłębkiem wciśnięty kot na poduszce pani,

W nogach pana, niczym baranek, leży groźny pies.

…

Błoga cisza,

współgra z oddechem tykanie zegara.

... a pociąg gdzieś gna.

Tych dwoje snem swym dzień zakończyli.

Czworonogi wtórują im wiernie w nocnej ciszy…

a tam…w oddali?

Radośnie, zwiewnie jak podmuch wiatru,

na brzegu jeziora, w odgłosach natury,

śmieją się, biegają,

zabawy im mało,

młodość swą na piasku śladem odciskają,

…  tętni życie…

Włosy rozwiane na wietrze, w biegu,

krążą nad nimi anioły szczęścia.

Nie tłumią emocji, 

śmiechem roznoszą wieczorne powietrze,

woda zaprasza, kusi falując,

lustrzanym odbiciem rozpalonego nieba.

słońce zachodzi…

Zgodnie, na wody kuszenie,

ściągają z siebie zmoczone rzeczy.

Śmiechem wypełnieni, jak wszystko dokoła

wbiegają w głęboką jeziora wodę.

Woda choć chłodna, ciała rozgrzane,

plusk fali w szuwarach słychać opodal

Coś jeszcze? 

cienie coraz dłuższe,

zdania coraz krótsze,

oddechy coraz płytsze,

spojrzenia coraz głębsze…

  

a zegar tyka.

…to we  śnie…