Między drzewami a muzą...

Miłe to spotkanie.

Pojawiały się jedna po drugiej. Tu muza malarstwa, rzeźbiarstwa...

"Panny, które na wielkim Parnazie mieszkacie,

A ippokreńską rosą włosy swe maczacie,

Jeslim się wam zachował jako żyw statecznie,

Ani mam wolej z wami rozłączyć się wiecznie;

Jesli królom nie zajźrzę pereł ani złota,

A milsza mi daleko niż pieniądze cnota;

Jesli nie chcę, żebyście komu pochlebiały

Albo na mię u ludzi niewdzięcznych żebrały:

Proszę, niech ze mną za raz me rymy nie giną;

Ale kiedy ja umrę, ony niechaj słyną!"

Dalej wiosna, jesień... o proszę! Cóż za niespodzianka. Wenus. Spojrzałam do góry... podobna do mnie, w końcu moja patronka (znak waga), podobne kształty, wzrok zamyślony, a głowa gdzieś w chmurach:).

A poniżej? Nie spodziewałam się, że trafi się jakiś muz między damami.
Pewnie znajdzie się ktoś, a może już jest, komu i on będzie natchnieniem.

Tymczasem muzy górą!

Leopold Staff pisał do swojej muzy takimi słowami:

"Mam pewność niezachwianą, wierzę uroczyście,

Muzo, com ci nie przestał służyć i hołdować,

Że mi się kiedyś, cudna, zjawisz osobiście,.

Ażeby mi za trudy moje podziękować.

Lub może twa uraza skargę mi wytoczy,

Żem nie był ciekaw ciebie, natchnień mych przyczyno,

Albowiem nie widziałem cię nigdy na oczy

I nie wiem, czy brunetką jesteś, czy blondyną.

Powód jest, ale - przebacz! - nie lubię się smucić.

Chociaż bez ciebie, boska, lecz dla ciebie żyję.

Więc przybądź i jeżeli chcesz mi co zarzucić,

Zarzuć mi ręce na szyję."

"Zespół dwudziestu jeden barokowych rzeźb, zlokalizowanych we wschodniej części Ogrodu Saskiego.  Rzeźby powstały w III ćwierci XVIII wieku oraz w warsztatach między innymi Jana Jerzego Plerscha, Franciszka Ksawerego Deyna początku XIX wieku bla, Jana Jerzego Donata czy Józefa Vinache’a, początkowo mogło ich być nawet siedemdziesiąt. Barokowe i rokokowe rzeźby były pierwotnie pozłacane i przedstawiały różne pojęcia, żywioły, sztuki i nauki. W XIX wieku zostały wywiezione do Rosji, ale wkrótce odtworzono je jako kamienne.
Współcześnie ustawienie rzeźb nie ma głębszego sensu, choć dawniej ich położenie i kolejność wynikało z konkretnego programu."

Niedaleko rzeźb woda, wypływająca wielką fontanną tworząca wodospad z milionów kryształowych kropli.

między fontanną a muzą
w rosach wody ippokreńskiej 
na wielkim Parnasie
w parku warszawskim...

Pozdrawiam serdecznie:)