niedziela, 25 sierpnia 2013

Urlop w marzeniach


Gdzie jestem?
myślami... 
daleko, czy blisko? 
najprostsza odpowiedź: bujam w obłokach:)


Marzę o domku, drewnianym, starym,
Tak, właśnie o takim jak na kolażu.
Na letnie tygodnie
wśród malw, słoneczników, 
ukryty w ramionach matki natury,
w zieleni z dźwiękami fauny spokojnej,
z zapachem flory rozsianej wokół.



Płot też niech będzie drewniany, 
zbity składając bale na ukos.
Będzie ciekawiej, gwoźdźmi złączony, 
a trzpienie, mocno, głęboko wbite.
I furtka, co rano niech będzie otwarta
by wyjść na pola, na przełaj kroczyć.
Krajobraz ogarnąć, wchłonąć powietrze.
Zmysły nakarmić, każdy z osobna,
To tak niewiele dla swego ducha.

Lubię poranną mgłę nad polami,
nad lasem, czy nad jeziorem.
Swą tajemnicę dzień niesie  z rana 
Pora rozpocząć na nowo życie. 

Jutrzenka unosi mgłę już wysoko
ptaki trzepoczą skrzydłami na niebie
poranek rozdaje  nastroje wokoło 
łapczywie zagląda zza firan do okien. 


Jesienią pożegnam ptaki. Niech lecą!
My też idziemy tam gdzie nam cieplej,
pożółkłe liście zasuszę w księgach,
Darami natury spiżarnię zapełnię.

A zimą?
Rozpalę ogień w kominku kaflowym, 
stojącym w rogu, przy ścianie zachodniej
ciepło rozejdzie się wszędzie, koniecznie
ważne by serca były gorące.

~~*~~

W marzeniach jest pewna siła
Dająca sercu bić mocniej.
Pozwalająca na szersze spojrzenie i zastanowienie się, czy możliwe jest spełnienie.
Bo jeżeli nie, trzeba szukać dalej.
Stąd marzeń mamy bez liku.

~~*~~
Malwy, urocze wysokie strzeliste
do słońca okiem swym mrugnąć by chciały.
Zdobią chałupy, przydrożne płoty,
ich płatki różowe, czerwone, białe,
falują niczym spódniczki latem.


 Dobrego dnia życzę:)

35 komentarzy:

  1. Ein wunderschöner Spaziergang liebe Akwamaryna, in herlich blühender Natur.
    Da habe ich dich gern begleitet und alles genossen.

    Liebe Sonntagsgrüße
    Angelika

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Angelika, ich liebe diese Spaziergänge. Die Natur ist die beste Medizin für alle:)
      Liebe Montagsgrüße

      Usuń
  2. Oj mnie się taki domek marzy całe życie:))poskładało się inaczej i mieszkam w zupełnie innym domu:)))Pozdrawiam serdecznie i spełnienia wszystkich marzeń życzę:)))))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Reniu, w większości marzenia sobie, a życie toczy się dalej. Ale wdzięczna jestem za te, które się spełniły i podążam dalej.
      Wszystkiego dobrego:)*

      Usuń
  3. Bujac w oblokach trzeba choc troche przez caly rok /smiech/!
    Serdecznosci
    Judith

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O tak, w wolnych chwilach pozwalam sobie na to:))
      Dobrego dnia:)

      Usuń
  4. Akwamarynko, jesienna nostalgia już Cię dopadła? Mnie też to łapie powoli wraz z ubywaniem dnia...
    Słoneczniki są słonecznikowo bezkonkurencyjne! Jak Ty to robisz?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A gdzie tam nostalgia:) Mam urlop i chciałabym gdzieś te pozostałe dni spędzić, więc marzę:))
      Słoneczniki same w sobie są piękne. Ale były tylko dwa i tak schylone do ziemi, że sesja nie do końca udana:)
      Pozdrawiam wakacyjnie

      Usuń
  5. Latem chętnie zamieszkałabym w takim domku, ale zimą, gdy trzeba przynosić drewno i węgiel oraz rozpalać w piecach, to niekoniecznie. Ale pobujać w obłokach to nic zdrożnego. Bujaj sobie do woli;)
    Moje słoneczniki już zostały bez ziaren, bo wróbelki je wyjadły.
    Niedzielnie pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda, Aniu, nieprzejezdne drogi, nieodśnieżone, i prace wokół domu, plus to co o czym piszesz, to największy problem życia poza miastem w jesienno-zimowych miesiącach.
      Pozdrawiam serdecznie*

      Usuń
  6. Marzenia cudne....Pamiętaj , że się spełniają ....Tylko trzeba bardzo chcieć. Wiem coś o tym...Życzę Ci z całego serca kochana...Całuski pa....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, Ula, podążać za marzeniami to piękna droga.
      Ściskam*

      Usuń
  7. Życie bez marzeń jest smutne. Pozdrawiam serdecznie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tez tak uważam. Dodam jeszcze cytując: "Rzeczy­wis­tość jest z tej sa­mej przędzy co i marzenia." (Władysław Stanisław Reymont)
      ale
      "Trze­ba wal­czyć o swo­je marze­nia, ale trze­ba też wie­dzieć, które dro­gi są nie do prze­bycia i zacho­wać siły na przejście in­nym ścieżkami."
      Pozdrawiam serdecznie

      Usuń
  8. Myślę, że marzenia są piękne i może uda Ci się je zrealizować, jeśli bardzo będziesz chciała. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, marzenia są do spełnienia, szczególnie te na miarę naszych możliwości.
      Dziękuję.
      Pozdrawiam*

      Usuń
  9. Czyli marzysz o polskim poczciwym krajobrazie i bycia w tle:)
    Ja mam inne marzenia. Marzę pojeździć sobie autkiem po południu Europy :)
    Pozdrawiam zaś z Warszawy. Mojej małej Ojczyzny.
    Vojtek też marzyciel :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No dobrze, będę tłem dla naszego krajobrazu:)))

      Ja też marzę aby pojeździć, w pierwszej kolejności po naszych polskich drogach, ... Ale nie ukrywam, że są krainy poza naszą granicą, które bardzo chcę zobaczyć jak np. Normandia, Toskania...
      Pozdrawiam i idę Ciebie zobaczyć co ostatnio ofociłeś:)

      Usuń
  10. Marzenia są najpiękniejszym darem od losu.
    Dzięki marzeniom możemy wszystko.
    Nawet rzeczy niemożliwe stają się możliwe.
    Pozdrawiam bardzo cieplutko:)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie Jolu, tylko trzeba wiedzieć, czego tak naprawdę się pragnie, potem to rzeczywiście już dużo łatwiej.
      Pozdrawiam ciepło*

      Usuń
  11. Jak dobrze mieć marzenia, czasami się spełniają uszczęśliwiając nas. Serdeczności zostawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  12. Z całego serca życzę aby spełniły się Twoje marzenia.
    Ty również musisz mocno wierzyć, że spełnią się..
    Domek uroczy, wśród malw, słoneczników zamieszkać w takim przez chwilę, na weekend...
    Serdecznie pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Łucjo, dziękuję, w takim domku, choć drewniany, wypoczynek na pewno murowany:).
      Pozdrawiam serdecznie

      Usuń
  13. Dziękuję. Wytłumaczę. Teraz nikt nie uniknie, żeby nie byś sfotografowanym. Chociażby przez monitoring miejsko i inne służby. Ja nigdy nie umieszczę fotek, które by o człowieku źle mówiły. Jakieś rozrachunki czy coś w tym rodzaju. Mnie samego dwa razy sfotografowali. Fotografuje tez Google. Takie czasy. Każdy każdego może sfocić na przykład z komórki i nic na to nie poradzisz.
    I jeśli się już fotografuje to nie należy, nie można człowieka przedstawiać w złym świetle.
    Aparat dopiero poznaję. Dziś w gazecie była fotka moja z tym zegarem na Pałacu Kultury.
    Vojtek pozdrawia

    Ps. Poza tym to fakt. Jeżdżę po bandach. Jak bym pokazywał pejzarze to malo kto by to oglądał czy nagrodził.......

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Vojtku, ja żartowałam, stąd mój uśmiech na końcu wypowiedzi.
      Zdaje się, że ten temat był poruszony u Zbyszka na blogu.
      Sama wstawiam fotki z ludźmi nie pytając ich o zgodę...
      Pozdrawiam serdecznie:)

      Usuń
  14. Bez marzeń jesteśmy jak dzieci bez rodziców pozdrawiam Dusia

    OdpowiedzUsuń
  15. Ten domek można potraktować jako przenośnię, symbol np. życia. Malwy to piękne kwiaty i takie swojskie.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, to prawda, szczególnie taki domek, drewniany, podniszczony, niejedno życie w nim się rozpoczęło.
      Malwy są prześliczne!
      Pozdrawiam serdecznie:)

      Usuń
  16. a ja marzyłam, marzyłam i mam domek! może nie całkiem taki jak w marzeniach, bo tak sie nigdy nie da, ale jest. i zimy nie takie straszne, choc na odludziu mieszkam.
    przy dobrej organizacji i piwnicy w domu, nie trzeba biegać bóg wie gdzie po paliwo:)
    i chcę tu mieszkać i dobrze mi tu, choć czasem marudzę, ale już taka jestem:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też myślę, że zimy w takim domu wcale nie są straszne.
      Wszystkiego dobrego Ewo:)

      Usuń
  17. Zamiast komentarza jeden z mych świeższych poetyckich songów:

    Chwila na dwa

    Ta chwila na poły rozcięta,
    Gdzie oniemiały zegary
    I dwa lamenty na dwoje,
    I buty dwa nie do pary.

    Ta piosnka na pniu rozłupana,
    Na wióry rozprysły wiolin
    I dwa pragnienia na dwoje,
    I dwoje ust nie do woli.

    To tylko tyle, niczego więcej
    I piasek w oczach na drzemkę,
    To tylko tyle, me płoche serce,
    Smutek z nadzieją ręka w rękę.
    Aż tylko tyle, co było, minie,
    Wola z ochotą się droczy,
    Na pięciolinii, tej pajęczynie,
    Plącze się liryk linoskoczek.

    Ta akwarela w pastelach,
    Barwy rozmyte o zmierzchu,
    Na dwoje niełatwo rozdzielać,
    Dwie łzy w rozrzedzonym powietrzu.

    Ta skaza na świątku lipowym,
    Co krwawi jeszcze żywicą.
    Dwie jabłka samotne połowy
    I plamy dwie na Księżycu.

    To tylko tyle, niczego więcej...

    Ta chwila, już w ciała zakrzepła
    I odetchnęły zegary,
    Bo dwie nadzieje na dwoje
    I dwoje rąk nie do wiary.

    buziulki

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Art-Klaterze, ładnie mi tu śpiewasz, tylko trochę przysmutno.
      Dwie nadzieje na dwoje, gdy połówki jabłka się łączą...
      Pozdrawiam serdecznie:)

      Usuń

Miło mi, że zaglądasz na mojego bloga. Pozdrawiam serdecznie:)